Het verhaal van Hunter

Hunter, onze jongste telg. Nog maar 40 uur oud en al 2 keer onder narcose geopereerd..

10 april – 07:00 uur – Hunter is geboren

Na weken wachten en slapeloze nachten, kwam het moment waar we zo naar uitkeken: Hunter is geboren.
Een prachtig hengstveulen met een nieuwsgierige blik en een levendige energie. Hij is mega vlug: binnen twintig minuten probeerde hij al wankel op zijn benen te staan en zocht vervolgens snel vastberaden naar de melkbar.
Hij dronk, poepte netjes, en waggelde zelfverzekerd rond in zijn nieuwe wereld. Hij heeft prachtige witte wimpers, een hartje op zijn linker voorknie en een half-blauw oogje!

Zijn moeder, Rose, was kalm en zorgzaam. Ze stond nog wat lang aan de nageboorte, waardoor ze na een paar uur een injectie met oxytocine nodig had om alles goed op gang te helpen.

10 april – 17:00 uur – Hunter is 10 uur oud

Voor het eerst mochten moeder en zoon samen naar buiten. Een half uurtje frisse lucht, zon op hun vacht, gras onder hun voeten.

11 april – 07:00 uur – Hunter is 24 uur oud

Hunter drinkt goed, slaapt lekker, wandelde rond, poepte. Alles volgens het boekje. We waren nog erg benieuwd welke kleur hij gaat worden, en of hij in zijn vaders voetsporen zou kunnen treden als dekhengst?

11 april – 12:00 uur – Hunter is 29 uur oud

Bij de volgende check sloeg ons hart over. Zijn geslachtsdelen waren plotseling sterk opgezwollen. De dierenarts werd meteen gebeld. Zij twijfelde ook geen moment en na overleg met Utrecht stuurde ze ons direct door naar de kliniek in Utrecht.

11 april – 16:00 uur – Hunter is 33 uur oud

Na onderzoek bleek het ernstig: Hunter had een balzakbreuk, waarbij zijn darmen al door het buikvlies gezakt waren.
Er was geen tijd te verliezen, hij moest meteen geopereerd worden. Een vroegtijdige castratie en hersteloperatie volgden.
We wachtten in spanning.

11 april – 20:00 uur – Hunter is 37 uur oud

Hunter ging heel snel achteruit, hij had inwendige bloedingen, werd slap, zijn bloedwaardes stortte in en zijn toestand was kritiek.
Met spoed werd hij opnieuw geopereerd. Hij had veel bloed verloren, dus kreeg hij ook een bloedtransfusie.

De artsen wisten de bloeding te lokaliseren en te stoppen, maar het was onzeker hoeveel schade zijn organen hadden opgelopen.
We werden gewaarschuwd: de komende dagen zouden erg onzeker worden.
Ondanks alles bleef Rose een rots. Ze liet alles rustig gebeuren, bleef dicht bij haar zoon en straalde en was mega zorgzaam.

11 april – 23:00 uur – Hunter is 40 uur oud

De tweede operatie was voorbij, Hunter werd langzaam wakker. Het herstel ging trager dan na de eerste narcose, maar… hij kwam bij.
We durfden voorzichtig te hopen.

12 april – 08:00 uur – Hunter is 49 uur oud

Weer zorgen: Hunter kreeg koliek, had veel vocht in zijn buik en plaste niet.
Een katheter werd geplaatst om zijn blaas te legen. Zijn toestand bleef fragiel.

12 april – 10:00 uur – Hunter is 51 uur oud

We werden gevraagd naar Utrecht te komen. Ze hadden ons al voorbereid op een slechtnieuws gesprek.
Hunter lag aan de bloedtransfusie, kreeg melk via een neussonde, en zag er zwak uit.

Maar nadat hij zijn melk uit de neussonde had opgenomen, stond hij ineens op, liep naar zijn moeder, en drónk zelf. Daarna wandelde hij een stukje en plaste – via de katheter, maar het werkte.
De dierenarts werd voorzichtiger in haar woorden: “Hij heeft nog een lange weg te gaan, het kan alle kanten nog op, maar hij laat vechtlust zien.”

Hunter heeft bloedarmoede, mag geen bloedverdunners (terwijl die juist zouden helpen het bloed in zijn buik af te breken), want heeft juist bloedcellen en plasma nodig om aan te sterken.
Zijn bloedwaarden zijn grillig, en alles hangt af van hoe hij de komende uren herstelt.

12 april – 17:00 uur – Hunter is 58 uur oud

De artsen belden met de volgende update. Hunter drinkt goed, plast zelfstandig, staat op en gaat zelf liggen.

Maar zijn hartslag blijft abnormaal hoog. Niemand weet waarom.
Toch… lijkt het de goede kant op te gaan. De woorden ‘voorzichtig positief’ blijven vallen. Maar we durven nog niets zeker te noemen.

13 april – 11:00 uur – Hunter is 75 uur oud

Hunter heeft zijn katheter eruit gewerkt, maar hij plast zelf zonder problemen.

Zijn nierwaarden verbeteren, zijn hartslag daalt langzaam naar normaal.
Hij drinkt goed, staat zelf op, en loopt kleine stukjes.

De medicatie wordt iets afgebouwd. Hij blijft snel moe en heeft nog steeds bloedarmoede, maar… als hij deze lijn volhoudt, mogen we hem morgen ‘stabiel’ noemen.

 14 april – 15:00 uur – Hunter is 104 uur oud

Hunter blijft ons verbazen. Zijn nierwaarden tonen een voorzichtige verbetering, en ook zijn hartslag lijkt normaal te blijven. Hij drinkt nog steeds zelf, staat op eigen kracht, en plast zelfstandig.

Toch blijft zijn toestand kwetsbaar. Zijn lichaam is uitgeput en hij lijdt nog steeds aan bloedarmoede.
Hij wordt daarom nog steeds intensief gevolgd op de intensive care, met regelmatige bloedonderzoeken en controles.

Voor nu zijn de signalen iets positiever dan gisteren, heel voorzichtig positief, 
maar we weten: bij een veulen van deze leeftijd en met zo’n heftige start, kan elke verandering een nieuwe wending brengen.

We hopen maar we blijven met beide benen op de grond.

15 april – 11:00 uur – Hunter is 5 dagen oud

wij zijn vandaag even bij Rose en Hunter geweest. De artsen zijn weer wat positiever, de antibiotica wordt afgebouwd maar er kan nog veel gebeuren.

16 april – Hunter is 6 dagen oud

Hunter is inmiddels een dag van de antibiotica af, zijn wonden zijn nog iets gezwollen en zijn waardes blijven goed. Wel horen ze iets achter zijn longen. Dat kan gebeuren omdat hij twee keer onder narcose op de operatietafel heeft gelegen met een slang in zijn keeltje. Hij blijft nog even van de antibiotica maar wordt nog wel 4x per dag getemperatuurd om te kijken hoe hij dit gaat oppakken, als hij iets verhoogd, gaat hij weer op de antibiotica.

18 april – Hunter is 8 dagen oud

Na dagen vol zorgen, hoop, angst en bewondering, is het vandaag zover: Hunter is weer thuis.
Onze kleine vechter, die in zijn eerste levensdagen twee operaties, een bloedtransfusie en een lange tijd op de intensive care heeft doorstaan, mag zijn herstel nu verder voortzetten in zijn eigen stal – dicht bij zijn moeder en bij ons.

De komende tijd blijft spannend. Zijn lichaam is nog aan het herstellen van het bloedverlies en de zware ingreep. Daarom gelden er strikte richtlijnen voor zijn nazorg:

🔸 10 dagen boxrust, daarna mag hij voorzichtig weer wat meer bewegen op een kleine paddock
🔸 De operatiewonden moeten dagelijks gecontroleerd worden – ze moeten droog blijven, en mogen niet opnieuw gaan zwellen
🔸 Elke dag meten we zijn temperatuur; bij >39°C of bij sloomheid/geelverkleuring nemen we direct contact op met de dierenarts
🔸 Over 1 à 2 maanden laten we opnieuw checken of de hartruis die nu hoorbaar is, verdwenen is

Maar voor nu… is hij thuis.
Nog wat wiebelig, kwetsbaar, maar ook vastberaden.
Zijn blik is helder, zijn oren zijn alert, en hij slaapt nu veilig tegen zijn moeder aan.
We zijn dankbaar, trots en vol bewondering voor zijn kracht.

Volgende updates:

We proberen de pagina van Hunter up to date te houden, snellere updates ga je vinden in onze whatsapp groep ‘veulen updates’

Zoveel wil in zo’n klein lijfje

Hunter heeft in zijn eerste levensdagen al een ongelooflijke weg afgelegd. Zijn vechtlust is mega bijzonder om te zien.

Kleurplaat van Hunter: